Różowa Klara wpadła na kolejny świetny pomysł i wymyśliła Blogowy Projekt Śniadaniowy, w którym postanowiłam wziąć udział. Nie wrzucałam codziennie zdjęć na istagrama czy facebooka, dlatego zamieszczam na blogu małe podsumowanie. Ode mnie jednak niczego szczególnego się nie nauczycie. Moje śniadania są bardzo proste, szybkie i generalnie dość podobne do siebie. Zmieniam po prostu rodzaj mąki i dodatki, dzięki czemu dla mnie jest już to zupełnie inny smak i nic mi się nie nudzi, bo codziennie jest coś choć trochę innego.









Jak widzicie, nic skomplikowanego i zajmującego wiele czasu. Same szybkie i proste posiłki, czyli dokładnie tak jak lubię. Choć uwielbiam gotować i mogłabym siedzieć w kuchni godzinami, niestety nie dysponuję taką ilością czasu i wybieram szybkie wersje. Przygotowanie śniadania wraz z umyciem naczyń nie zajmuje mi więcej niż 15 minut.

Pojawiło się już kilka postów z tej serii, jednak we wszystkich pisałam o naszych polskich fit blogerkach. Jednak wymyślając tę serię, w zamyśle miałam również pisanie o znanych czy mniej znanych fitnesskach, trenerkach fitness. Dlatego dzisiaj trochę o Emily Skye, którą uwielbiam. Jak nazwa serii mówi, według mnie ma ona wspaniałe ciało. Ale uwielbiam w niej również to, że wydaje się być taką ciepłą i życzliwą osobą, miło się ogląda jej filmiki i ma do siebie dystans. Pokazuje, że ona również ma gorsze dni, podczas których nie ma motywacji, nie chce się jej ćwiczyć oraz nie jest idealna i ma swoje niedoskonałości, które jednak w pełni akceptuje!

Emily rozpoczęła swoją przygodę z fitnessem w 2010 roku. Jednak przez pierwsze pół roku nie do końca wiedziała, co robi. Każdy potrzebuje czasu, aby się wszystkiego nauczyć. Spędzała wówczas czas jedynie na ćwiczeniach typu cardio i miała małą obsesję na byciu chudą. Nie sądziła nawet, że trening siłowy i jedzenie w większych ilościach może zbudować wspaniałą sylwetkę. Oglądając kobiety w fitnessowych magazynach, które miały wspaniałą sylwetkę, mięśnie, postanowiła, że chce być taka jak one. Chce być zdrowa, silna, fit, a przede wszystkim szczęśliwa z samą sobą. 

Emily jest również modelką i przygodę z tym rozpoczęła mając 15 lat.  Jak sama mówi, nigdy nie była pewna siebie i nastawiona optymistycznie do świata. Rozsiewała wokół swój pesymizm, uważała, że nie zasługuje na wiele rzeczy (m.in. bycie modelką, szukała różnych pretekstów dlaczego ją wybrali, bo przecież nie jest wystarczająco dobra), martwiła się o wszystko na zapas (skąd ja to znam ;)) i ciągle zaniżała swoją wartość.

Potem wprowadziła kilka zmian w swoim życiu. Poza treningami były to również zmiany dotyczące jej psychiki. Chciała być szczęśliwa ze sobą, a nie wiecznie się nad sobą użalać. Zdała sobie sprawę, że w życiu nie chodzi o to, by być idealnym, a być najlepszą wersją samej siebie zarówno pod względem fizycznym jak i mentalnym, kochać siebie i w pełni siebie akceptować. Sama ciągle powtarzam, że to klucz do sukcesu :) Nie wstydzi się pokazać, że jej też nieraz wyskoczy pryszcz czy że ma rozstępy. Zależy jej na tym, aby inni także zrozumieli, że nie chodzi o to, by dążyć do ideału, który nie istnieje.


Obecnie Emily ćwiczy siłowo i jak powtarza - je więcej niż kiedykolwiek w swoim życiu, a mimo to jest sylwetka jest wspaniała, a ona jest szczęśliwa. Nie należy bać się większej ilości jedzenia. Przy intensywnych treningach to naprawdę konieczne. Trzeba mieć skąd czerpać siłę. Najważniejsze jest jednak dla niej zdrowie mentalne i bardzo o nie dba.

Na jej stronie internetowej www.emilyskye.com możecie znaleźć suplementy, programy treningowe oraz wiele metamorfoz osób, które z nią współpracowały. Zamieszcza tam również świetne motywujące wpisy, np.: Jak się odstresować i znaleźć wewnętrzny spokój czy Jak efektywnie radzić sobie ze strachem. Do mnie jej teksty zawsze docierają i bardzo przyjemnie mi się je czyta. Jedyną wadą może być to, że wszystko napisane jest w języku angielskim. Jednak nie jest to jakieś trudne i skomplikowane słownictwo.

Emily możecie znaleźć również na facebooku oraz instagramie. Zamieszcza tam motywujące wpisy, swoje posiłki, zdjęcia swojej wspaniałej sylwetki oraz trochę z życia prywatnego. Pokazuje, że jest normalną dziewczyną, która kocha dbać o siebie. Nie zabraknie również rad dotyczących zdrowego odżywiania oraz treningów. Na jej facebooku znajdziecie wiele krótkich filmików z przykładowymi zestawami treningowymi - klik.
Nie da się również ukryć, że jest piękną kobietą i nie zrozumcie mnie źle, ale uwielbiam patrzeć na jej zdjęcia :)

































A Wy słyszeliście o Emily Skye? :)

Nie wiedziałam, co wczoraj zrobić na obiad i w końcu stwierdziłam, że dawno nie jadłam klusek leniwych. Od dziecka je uwielbiałam i pamiętam jak zawsze krzyczałam na mamę, że daje za mało twarogu i prawie go nie czuć. Zatem w swojej wersji daję go dużo i zdecydowanie go czuć. Robiłam je też na mące żytniej i owsianej, ale na kukurydzianej jak na razie najbardziej mi smakują. Jednak jeszcze kilka jest do wypróbowania. Z podanej przeze mnie ilości składników wychodzi dość sporo klusek, więc w zależności od tego kto ile jest w stanie zjeść, będzie miał jedną bardzo dużą porcję lub dwie mniejsze. Ja nie jestem w stanie zjeść tego na raz, więc zawsze kilka zostaje mi np. na podwieczorek. Jest to posiłek bardzo smaczny i dość szybki w przygotowaniu, czyli tak jak lubię. Choć uwielbiam gotować, nie mam tyle czasu, by siedzieć w kuchni godzinami.

Składniki:

• 200g twarogu (ja używam półtłustego)
• jajko (osobno żółtko i białko)
• pół szklanki mąki kukurydzianej (możecie oczywiście użyć innej, jeżeli nie macie tej)

Przygotowanie:
Wstawić garnek z wodą (jeżeli chcecie, możecie dodać trochę soli, ja jej nie używam do niczego i nie widzę różnicy w smaku). Twaróg rozdrobnić widelcem z żółtkiem i dodać mąkę. Białko ubić na sztywną pianę i dodać do pozostałych składników. Chwilę mieszać łyżką, aż nieco się sklei. Potem wyjąć ciasto na blat/stół obsypany delikatnie mąką i ugniatać do momentu, aż nie będzie się rozpadać. Podzielić na 3-4 części i formować wałeczki, które następnie należy delikatnie spłaszczyć. Wycinać kluseczki o dowolnej wielkości. Wrzucić je na gotującą się wodę i czekać, aż wypłyną na powierzchnię. Na ogół trwa to około 2 minut. Wyciągnąć je delikatnie za pomocą cedzaka albo małego sitka. Możecie je od razu wyłożyć na talerz albo delikatnie opłukać zimną wodą w durszlaku. Ja tego nie robię, bo są dość delikatne i nie chcę, aby się rozwaliły. Przygotowanie takich kluseczek wraz z ugotowaniem nie zajmuje więcej niż 20 minut. Pyszny i szybki obiad. Smacznego!

źródło

Jakiś miesiąc temu napisałam post o tym jak można radzić sobie ze wzdęciami - klik. Wymieniłam wiele sposobów, których próbowałam, jednak żaden nie przyniósł efektów. Wspomniałam wówczas o kortyzolu. Niewiele, bo planowałam zrobić o tym oddzielny post. Pojawia się dopiero teraz, bo niestety ostatnio nie dysponuje zbyt dużą ilością czasu. Jeszcze dwa miesiące do matury, więc musicie mi to wybaczyć ;)

Co to jest kortyzol? Przytoczę Wam naukową definicję:
Kortyzol jest hormonem steroidowym produkowanym w warstwie pasmowatej kory nadnerczy. Jego głównym zadaniem jest zwiększanie stężenia glukozy we krwi w sytuacjach stresowych (wysiłek fizyczny, stres psychiczny, głodzenie), gdy w szczególności wzrasta na nią zapotrzebowanie. Ma także silne działanie przeciwzapalne.
Jego produkcja i wydzielanie są regulowane przez hormon przysadkowy o nazwie adrenokortykotropina (ACTH). Stężenie kortyzolu we krwi wykazuje rytm dobowy z największym stężeniem rano, a najniższym o północy.
Potocznie zwany jest hormonem stresu.

Wysoki poziom kortyzolu we krwi może objawiać się m.in.:

• przemęczeniem
• bólami głowy
• trudnościami z zasypianiem, ciągłością snu i budzeniem się
• zmianami nastroju
• drażliwością
• zaparciami, wzdęciami
• gromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha

Do jego wysokiego poziomu przyczynia się stres. Również taki fizyczny, gdy ciężko trenujemy i generalnie nie czujemy, abyśmy byli zestresowani, ale nasze ciało mimo wszystko jest zestresowane. Oczywiście mogą mieć na to wpływ różne choroby jak np. gruczolak przysadki, rak tarczycy czy guz nadnerczy. Nie przestraszcie się jednak tym od razu. To wcale nie musi być żadna choroba! Najlepiej się zbadać i wtedy wszystko będzie jasne.

Mówiąc o badaniach. Poziom tego hormonu we krwi najlepiej zbadać rano na czczo. Jest to badanie płatne. U mnie kosztowało około 25zł. W zależności od tego w jakich godzinach wykona się badania, wartości kortyzolu będą się zmieniać. Poniżej zamieszczam normy:


godz. 8.00: 5 - 25 ug/dl (0,14 - 0,96 umol/l lub 138 - 690 nmol/l);
godz. 12.00: 4 - 20 ug/dl ( 0,11 - 0,54 umol/l lub 110 - 552 nmol/l);
godz. 24.00: 0 - 5 ug/dl (0,0 - 0,14 umol/l lub 0,0 - 3,86 nmol/l).
 

źródło

Istnieją produkty farmakologiczne, które obniżają kortyzol we krwi, jednak nie jestem fanką faszerowania się lekami i przedstawiam Wam listę kilku naturalnych składników, które również go obniżają, m.in. są to:

• wapno
• magnez
• witamina C
• aminokwasy
• węglowodany złożone
• tłuszcze nienasycone np. omega-3
• chrom
• cynamon
• produkty pszczele: propolis, mleczko pszczele

Wiadomo oczywiście, że każdy organizm może zareagować inaczej i będzie u niego lepiej działało coś innego. Zanim jednak weźmiecie się za suplementy, spróbujcie po prostu porządnie odpocząć!
Mój poziom kortyzolu był nieco ponad normę, zatem zdecydowałam wówczas wcześniej zakończyć Insanity. Zrobiłam sobie 1,5 tygodnia totalnego restu, a potem zaczęłam trening siłowy. Jednak nadal w dni niesiłowe wykonuję pilates i nie ćwiczę żadnych aerobów ani interwałów.

Jak wiecie mam problemy ze wzdęciami, więc liczyłam na to, że to kortyzol jest za to odpowiedzialny i w końcu znalazłam przyczynę. Tym bardziej, że bywałam również przemęczona (na to wpływ miało również codzienne rozwiązywanie zadań maturalnych w większych ilościach, więc na czas restu trochę odpuściłam), miałam problemy z zasypianiem, ciągłością snu i wstawaniem rano. Wszystko mi minęło, poza wzdęciami oczywiście. Wrzucenie na luz w treningach i szkole sprawiło, że nie jestem już przemęczona i przestałam mieć problemy ze snem. Brałam również tabletki na sen, które pomagały. Jednak nie chciałam, aby mój sen był od nich zależny i po skończeniu opakowania przestałam je brać. Teraz czasem wypiję na noc melisę i staram się niczym nie stresować bezpośrednio przed snem. Przynajmniej godzinę przed, stawiam na relaks - serial, książka, muzyka. Na pewno nie zadania maturalne ;)

A jeżeli chodzi o wzdęcia - nadal się z nimi borykam, ale przynajmniej skreśliłam z listy kolejną rzecz. Na początku marca mam wizytę u gastrologa i mam nadzieję, że wtedy coś się wyjaśni :) A jeżeli Wy obawiacie się w jakiś sposób wizyty u gastrologa i nie wiecie jak ona wygląda, tutaj znajdziecie wszystkie potrzebne informacje :)

źródło

Pole Dance ciągle się rozwija i jest coraz bardziej popularny. Jednak każdy postrzega to inaczej. Jedni jako taniec typowo erotyczny, porno z klubów ze striptizem, inni jako taniec czy fitness. Każdemu kojarzy się to inaczej. A jak jest naprawdę? W Polsce oficjalnie Pole Dance jest kategorią dyscypliny sportowej jako taniec sportowy. Więc to koniec postu? To po prostu sport? Nie ;) Tak naprawdę wszystko zależy od kobiety (bądź też mężczyzny, choć niewielu ich to trenuje) i od tego, co zrobi z tą rurą. 

Taniec na rurze może zatem przez niektórych być uznawany jako jedynie taniec erotyczny w klubie go-go. Jednak nie na tym będę się dziś skupiać. Chcę przekonać tych, którzy nie widzą w Pole Dance niczego poza porno, że jest to również forma sztuki, że jest to piękny i zmysłowy taniec oraz pokaz wspaniałych umiejętności gimnastycznych.

Dziwi mnie, że niektórzy mówią o tym tańcu z obrzydzeniem, nie zagłębiając się nawet w ten temat. Niestety wiele osób żyje stereotypami. Nie polega to na machaniu prawie gołym tyłkiem i biustem. Wręcz przeciwnie! Pole Dance jest dość trudny. Opanowanie kilku podstawowych figur może zająć wiele czasu. Ten taniec wymaga wiele dyscypliny i siły fizycznej, przede wszystkim silnych ramion. Wymaga wiele czasu, zaangażowania i poświęcenia jak każda inna dyscyplina sportowa. 

źródło

Być może na te wszystkie kontrowersje ma również wpływ dość skąpy strój tancerek czy kręcenie pupą. Należy jednak pamiętać, że muszą one nosić krótkie szorty i topy odsłaniające brzuch, bo inaczej ciężko im wykonać niektóre figury. Kręcenie pupą? Raczej musi być ;) Oczywiście w umiarze. Pole dance nie jest zwykłym tańcem. Ma być seksowny, ponętny i zmysłowy. Nie widzę nic złego w tym, aby kobieta pokazywała swój seksapil i ciało, o ile robi to z wyczuciem i smakiem. Wówczas mogę na to patrzeć godzinami. To jest dla mnie pięknie i koniec. Naprawdę uwielbiam kobiety, które są pewne siebie i akceptują siebie w 100%. A Pole Dance wielu w tym pomaga.

Co zyskuje się dzięki Pole Dance? Zdecydowanie większą gibkość, ponieważ wiele figur wymaga sporego rozciągania. Zyskuje się coraz większą wytrzymałość, siłę. Rozwija kompleksowo wszystkie partie ciała. Większość kobiet, które zakochały się w tym tańcu, zyskały również większą pewność siebie i zaczęły czuć się seksowne. Oczywiście jak przy każdej aktywności fizycznej są wydalane endorfiny, zatem smutni z zajęć na pewno nie wyjdziecie :D Sama z chęcią wybrałabym się na takie zajęcia, ale niestety w moim mieście ich nie ma.

Zatem jak wspomniałam na początku, to czy Pole Dance będzie uznawany za porno czy za sztukę, zależy od kobiety i od tego, jak ona ten taniec przedstawi. Niemniej jednak nie można żyć tylko myślą, że to jedynie erotyka i taniec dla prostytutek! Na szczęście stosunek do tańca na rurze zmienia się. Mam nadzieję, że za jakiś czas nikt się krzywo nie popatrzy na osobę, która powie, że wieczorami chodzi na Pole Dance. 
Obejrzyjcie również filmiki, które podlinkuję poniżej i sami stwierdźcie: to sztuka czy erotyka?

Dziś przychodzę do Was z kolejnym przepisem, który jest równie prosty i szybki, a mianowicie gofry na maślance. Próbowałam na mleku, ale wtedy robią mi się takie klapciaki. Jak ubijam białko na sztywną masę to przyklejają się do gofrownicy. Więc pewnego dnia obmyśliłam, by dodać czegoś innego do masy, co okazało się strzałem w dziesiątkę. Nie ubijam białka, dodaję maślankę i wychodzą dla mnie idealne i zbite w sobie, dzięki czemu znacznie łatwiej się je. Robiłam na różnych mąkach, ale na ryżowej smakują mi najlepiej. Są wówczas takie delikatne, bo taka jest ta mąka. Na drugim miejscu są na mące kukurydzianej ;)

Składniki:

• jajko
• 2-3 łyżki mąki ryżowej
• maślanka
• słodzidło (u mnie tradycyjnie miód, 1 łyżeczka)

Przygotowanie:
Ubić jajko w całości, dodać mąkę i słodzidło. Maślankę wlewać na oko do uzyskania odpowiedniej konsystencji. U mnie jest taka pośrednia. Ani rzadka, ani gęsta. Następnie wlać ciasto do dobrze rozgrzanej gofrownicy. Ja smaruję ją wcześniej olejem kokosowym. Możecie użyć jednak czegoś innego, co macie w domu. Piekę je około 1,5 minuty. Wyciągnąć i podać z ulubionymi dodatkami. Smacznego! :)

Moja mama jest nowoczesna, ma smartfona, internet w telefonie i profil na facebooku :D Używa go często i jest w różnych grupach kulinarnych, dzięki czemu eksperymentuje z różnymi daniami i coraz to nowsze potrawy lądują na naszym stole. Ostatnio robiła placuszki z kaszki manny. Przepis bardzo prosty, a jakże pyszny! Ja jednak zmodyfikowałam go nieco na swoje potrzeby. Naprawdę polecam wypróbować!

Składniki (na 7-8 placków):

• pół szklanki kaszy manny
• pół szklanki mleka
• jajko (osobno żółtko i białko)
• słodzidło według uznania (ja dałam łyżeczkę miodu)

Przygotowanie:
Zalej kaszkę mlekiem, wymieszaj dokładnie i pozostaw na około 30 minut. Po tym czasie dodaj żółtko, słodzidło i wymieszaj. Białka ubij na sztywną pianę i dodaj do masy. Wszystko delikatnie wymieszaj. Smaż na mocno rozgrzanej patelni bez tłuszczu (u mnie smażą się normalnie, nic nie przywiera, ale trzeba pamiętać, aby dobrze rozgrzać patelnię) około 1,5 minuty z każdej strony. Szybkie, proste i bardzo smaczne. Smacznego! 

Wiele osób prosiło o taki lifestyle'owy post w ankiecie, więc w końcu zmobilizowałam się do tego, by porobić więcej zdjęć z mojego dnia. Jest to wpis typowo zdjęciowy. Jednak żeby nie było ich tak bardzo dużo, porobiłam z nich kolaże. Uprzedzam, że typowy szkolny dzień maturzystki nie należy do szczególnie interesujących, ale właśnie prosiliście o taki, w którym chodzę do szkoły, a nie weekend ;) Zdjęcia pochodzą z ostatniego wtorku, czyli 03.02.2014 :)
PS. Nie będzie ulubieńców stycznia, bo nic jakoś mnie nie zachwyciło, a nie widzę sensu w wyszukiwaniu czegoś na siłę.



Specjalnie zdjęłam zegarek ze ściany na chwilę :D Mój budzik dzwoni na ogół o 6:00, ale z łóżka wychodzę 10-15 minut później. Przez tę chwilę jeszcze sobie leżę i dobudzam się. We wtorek miałam do szkoły na 8:00. W prawdzie dojście do niej zajmuje mi jakieś 30 sekund, ale potrzebuję tyle czasu na wyszykowanie się. Nie lubię się spieszyć i wszystko robię stosunkowo powoli, więc zajmuje mi tyle czasu.




Pierwsze co robię, gdy wstaję rano, to nakarmienie mojej świnki Belli. Dostaje sianko, karmę i warzywa. Jak sami widzicie, nie może się doczekać i już wystawia główkę z klatki. Mój prosiak jest wiecznie głodny.

Na ogół pokazuję Wam gotowe posiłki, ale że "spędzacie" ze mną ten dzień, jest zdjęcie z przygotowywania śniadania. Były to płatki żytnie na jajku z kakao i odżywką białkową, do których dodałam później orzechy i mandarynki. Następnie czas na poraną toaletę. Umycie zębów, twarzy, uczesanie się i takie tam.



Potem poszłam do pokoju, aby się pomalować i ubrać. Zrobienie makijażu zajmuje mi do 20 minut. Nie jest to nic skomplikowanego, co zobaczycie na kolejnym zdjęciu. Potem się ubrałam. To jedynie fragment moich ciuchów, ale nie mam co rano problemu z wyborem i nie zastanawiam się godzinami, co ubrać. Tak, wiem, muszę ładniej popowieszać wszystko w szafie ;)

Mój makijaż na co dzień to podkład, puder transparentny, eyeliner i tusz do rzęs. Nic nadzwyczajnego. Czasem zrobienie kreski zajmuje mi więcej czasu, bo jestem perfekcjonistką i kreska musi być precyzyjna. Choć i tak nadal nie jest idealna.


 
Potem spakowałam do torebki bułkę na drugie śniadanie i nałożyłam zegarek. Od kiedy go kupiłam, nie potrafię się z nim rozstać. Obecnie czuję się jakoś nago bez zegarka ;) Zawsze miałam manię sprawdzania często, która jest godzina.






Znalazłam jeszcze przed wyjściem chwilę czasu na zrobienie sobie selfie dla Was do tego postu :D Wiem, nie wyszłam za dobrze. A moje włosy jak zwykle ledwo zmieściły się w kadrze. Takie uroki długich włosów ;) Mieszkam blisko szkoły, więc wychodzę na ostatnią chwilę, bo zawsze uważam, że mam czas.









Wychodzę do szkoły, a tu taka niespodzianka! Śnieg! Muszę jedynie przejść przez parking, aby dostać się na lekcje ;) Oczywiście wyszłam na ostatnią chwilę, więc będąc w połowie drogi, słyszałam już dzwonek. Jednak nigdy nie spóźniłam się na lekcje. Byłam w szkole do 14:20 i poza tym, że ładnie się uczyłam, miło spędziłam czas z przyjaciółmi :) Mój plan lekcji we wtorek wyglądał następująco: matematyka podstawowa, wf, elementy arytmetyki, religia, angielski, polski, matematyka rozszerzona.







Pierwsze, co robię po powrocie ze szkoły, to jem obiad. Mama przygotowała mi takie pyszności! Kasza gryczana, pieczona pierś z kurczaka i domowej roboty sałatka szwedzka. Potem przebrałam się w ciuchy po domu i wzięłam do roboty. Nie ma czasu na nicnierobienie.




Jestem nauczona, że po powrocie ze szkoły najpierw trzeba zrobić lekcje i się pouczyć, a dopiero później jest czas na jakieś przyjemności. Tak mnie wychowano i jestem do tego przyzwyczajona. Odrobiłam zatem zadanie domowe z matematyki rozszerzonej, po czym pouczyłam się mapki na geografię i powtórzyłam na kartkówkę z planimetrii z matematyki podstawowej. Nie ma zdjęcia, ale odrobiłam też zadanie z angielskiego dotyczące środków językowych (nie wiem dlaczego, ale uwielbiam zadania dotyczące angielskich środków językowych :D). Na ostatnim zdjęciu widzicie moje chaotyczne notatki z prowadzonych przeze mnie korepetycji. We wtorki prowadzę korki z matematyki na 16:00. Niestety ostatnio nie mam nawet czasu, aby ładnie to przepisać do swojego zeszytu, który służy do tego celu.



Wtorkowe korepetycje odbywają się u mnie w domu, więc o 17:00 jestem już wolna. Zrobiłam sobie trochę przerwy na przejrzenie, co ciekawego w sieci. Facebook, Instagram, e-mail i takie tam. Wcześniej nie miałam na to ani trochę czasu. Gdzieś w tych okolicach czasu zjadłam podwieczorek. Zapomniałam jednak o zdjęciu. Była to sałatka z kurczakiem i ciecierzycą.





Potem przyszedł czas na trening. Wtorek to dzień niesiłowy, zatem według obecnej rozpiski - pilates. Wybrałam Skalpel Ewy Chodakowskiej, który bardzo lubię. Jest luźny i przyjemny, ale jednocześnie mięśnie pracują.




Po treningu wzięłam prysznic. Zdjęcia przedstawia moje ulubione mydło. Pachnie tak bosko, że zawsze mam dylemat czy to się je, czy się tym myje :D Potem usmażyłam na kolację cynamonowego naleśnika z mąki ryżowej.


Po kolacji wracam do pokoju, siadam przy biurku i rozwiązuję zadania maturalne :D Tak ostatnio spędzam każdy swój wieczór. Jednak gdy któregoś dnia nie mam na to siły, nie panikuję i odpuszczam. Mam w końcu prawo odpocząć od tych zadań ;) Zdaję maturę rozszerzoną z geografii, matematyki i angielskiego. Z angielskiego chociaż nie muszę się prawie przygotowywać, bo mam na luzie na ogół około 70%, a taki wynik mnie satysfakcjonuje ;)

Miewam ostatnio mało czasu dla siebie, jednak we wtorek udało mi się znaleźć trochę i obejrzałam serial. Revenge jest jednym z moich ulubionych. W trakcie oglądania pomalowałam paznokcie odżywką z Bielendy. Nie lubię malować paznokci kolorowymi lakierami, bo zajmuje mi to więcej czasu, a wolę ten czas spożytkować na coś bardziej pożytecznego. Odżywka sprawdza się u mnie bardzo dobrze. To jakby odpowiednik Eveline 8w1, jednak ta nie zawiera formaldehydu.





Chodzę spać na ogół około 22:00. Dla niektórych to wcześnie, dla niektórych późno. Dla mnie późno, bo kiedyś chadzałam spać o 21, jednak obecnie się nie wyrabiam ze wszystkim, więc muszę iść spać później. Tak, tak, mam na wygaszaczu półnagiego mężczyznę. To Nick Bateman :D






Jak widzicie, mój dzień w tygodniu szkolnym nie należy do najciekawszych. Większość czasu pochłania szkoła i teraz matura. Rzadko mam również czas, aby coś obejrzeć lub poczytać. W tygodniu wychodzę na ogół gdzieś jedynie na jakieś szybkie zakupy bądź jadę do ucznia na korepetycje. Z przyjaciółmi spotykam się w weekendy i wtedy poddaję się różnym formom rozrywki, jednak zadania maturalne również robię i uczę się. Na ogół rano, aby resztę dnia mieć całkowicie wolną. Gdyby nie matura, miałabym znacznie więcej czasu w tygodniu na wyjścia ze znajomymi bądź inne rzeczy, ponieważ nie uczę się szczególnie długo. Mam dobrą pamięć i szybko wszystko zapamiętuję. Jednak muszę przetrwać ten okres, który na szczęście jest przejściowy i już niedługo się skończy ;) Nie mogę się doczekać matury! Chcę mieć to już z głowy i w końcu skończyć szkołę średnią :D

Pierwsze treningowe podsumowanie miesiąca w nowym roku ;) Jednak wraz z nowym rokiem, nic się u mnie nie zmieniło w tej kwestii. Zaczęłam intensywniej robić zadania maturalne, ale mimo wszystko bez problemu znajduję czas na treningi. Po prostu mam mniej czasu na jakąś chwilę dla siebie, by coś poczytać czy obejrzeć. Nie wiem, jakbym to wszystko ogarnęła, gdybym nie była tak bardzo zorganizowana.

W styczniu kończyłam Insanity, które sprawiało mi wielką frajdę, jednak pod koniec zaczęło już nieco męczyć. W końcu jakby nie było, jest to bardzo intensywny program. Po jego skończeniu zdecydowałam się na 1,5 tygodniowy rest, w którym nie ćwiczyłam kompletnie nic. Moje ciało musiało trochę odpocząć i się zresetować. Umysł również. Zdecydowanie nie żałuję, że zrobiłam sobie taką przerwę, bo odżyłam przez ten czas i wróciłam z większą siłą na kolejne wyzwania. Przyznaję, że podczas tego tygodnia dziwnie mi było nie ćwiczyć. Jednak bardzo miło było odpocząć. Ograniczyłam przez ten czas również robienie zadanek maturalnych i w całości poświęciłam się relaksowi. Powtarzając się - było to bardzo miłe :)

W ostatnim tygodniu stycznia rozpoczęłam nowy plan treningu siłowego z sfd.pl. Wybrałam trening siłowy dla średnio zaawansowanych #1 z piłką swiss, o którym pisałam tutaj. Podoba mi się. Mięśnie pracują. Nadal ćwiczę 5x w tygodniu. Z tym, że teraz w dni niesiłowe zamiast interwałów wykonuję pilates. Chcę nadal, aby było nieco luźniej ze względu na podwyższony poziom kortyzolu we krwi. Poza tym myślę, że pilates będzie dla mnie lepszy. Bardzo dobrze działa na wzmocnienie mięśni, a wspominałam jakiś czas temu, że przydałoby mi się to trochę. A jeżeli chodzi o interwały - lubię je, ale mi ich obecnie nie brakuje. Poza tym nie są obowiązkowe w moim przypadku, gdyż nie zależy mi na zrzucaniu dodatkowych centymetrów.


A jak Wam minął styczeń pod względem treningów? :)